گوسفند

چند وقت پیش یک سؤال برام پیش اومد. اکثر حیوونایی که انسان اون‌ها رو رام می‌کنه و در کنارش زندگی می‌کنند، قبل از خلقت انسان، یا اگر بهتر بگم قبل از متمدن شدن انسان خلق شده بوده‌اند. در نتیجه مدتی رو خودشون تنها زندگی می‌کردند. مثلاً اسب‌ها که وحشی بوده‌اند (و هنوز هم هستند) و به صورت گله‌ای توی جنگل‌ها زندگی می‌کنند. یا سگ‌ها و گربه‌ها و ... هر کردوم از این حیوونا شرایطی رو دارند که بتونند توی حیات وحش زندگی کنند. گربه‌ها می‌تونند از درخت بالا برند و خیلی سریع بدوند. حیوانات کوچیک رو هم خیلی راحت می‌زنند. سگ‌ها هم مثل گرگ‌ها توی دسته‌های چندتایی زندگی می‌کنند و کاملاً وحشی هستند. گله‌های اسب‌ها مثل گله‌های آهو یا گوره خر ها هستند. کنار هم زندگی می‌کنند. هر حیوونی باهاشون کاری نداره، خیلی محکم لگد می‌زنند و در حد خودشون خطرناک هستند. اگر هم شیر یا پلنگی قصد شکارشون رو داشته باشه، خیلی خوب می‌تونند بدوند و فرار کنند. اما سؤال من اینه که حیوونی مثل گوسفند، اگر پیش انسان نباشه کجای این طبیعت می‌تونه امن و راحت زندگی کنه؟ نه می‌تونه سریع بدوه و نه می‌تونه از خودش دفاع کنه. مطمئناً توی کوه‌ها و سخره‌ها زندگی می‌کرده که خیلی نیاز به سریع دویدن و قدرت نداره و بیشتر به تبهر سنگ‌نوردی احتیاج داره. مثل بُزها. اما باز هم بز از گوسفند خیلی چابک‌تره و گوسفند لقمهٔ چرب و نرم‌تریه. خصوصاً برای شیرها کوهی و عقاب‌ها و ...
با این اوصاف، شاید خود گوسفند از انسان خوشحال‌تر باشه که پیش انسانه و شیر و پشمش رو می‌ده، اما جونش رو با خودش داره.