به من توجه کن

نمی‌دونم تا حالا واست اتفاق افتاده یا نه، اما گاهی اوقات می‌شه که یه جای بدنم شروع می‌کنه به پریدن. اکثر اوقات بغل رون پاهام اینطوری می‌شه. گاهی اوقات مژه‌هام و گاهی اوقات انگشت دستام. یک بار مژه‌ٔ چشم راستم می‌پرید. خیلی اعصابم رو خرد کرد. رفتم جلوی آینه که ببینمش که چطوری داره بپر بپر می‌کنه. اما وقتی رفتم جلوی آینه، دیگه نلرزید. با خودم گفتم «عجب بابا! حالا مژه‌مون هم با ما شوخی داره! فقط می‌خواست من رو از سر کارم بلند کنه!» بعد یک فکر کوچیکی زد به کله‌م. با خودم گفتم شاید این مژه‌م واقعاً همینو می‌خواسته. می‌خواسته که من کمی بهش توجه کنم. واسهٔ همینه که اینطوری بی‌قراری می‌کرده! می‌پریده و می‌گفته: «به من هم توجه کن!».

تو هم یکبار امتحان کن! وقتی یکجاییت داشت می‌پرید، نگاهش کن و بهش توجه کن و ببین که چطور آروم می‌شه و دیگه نمی‌پره. البته مطمئنم که ممکنه بتونی دلیل علمیش رو بگی، اما تو کاریت نباشه. تو بهش توجه کن.